جوامع محلی در انتظار برخورداری از حقوق دولتی معادن

در ایران از دیرباز از سنگ ها با کاربری ساختمانی و تزئینی استفاده شده است. آثار به جامانده از مصرف چنین سنگ هایی در تخت جمشید ، پاسارگاد ، تخت سلیمان و بسیاری از بناهای ساسانی و بناهای اسلامی تا امروز در سراسر سرزمین ایران دیده می شود.

مصرف سنگ های تزئینی و نما که در طول زمان به روش سنتی در ایران جریان داشته است از سال 1342 وضعیت مدرن به خود گرفت. پیش از آن از تیغه برش، سگمنت و برش الماسه خبری نبود و به جای آن از تسمه های فولادی و کوارتز برای بریدن سنگ استفاده می شد.